Blog

Jeśli do tej pory ktoś traktował projekt Jamesa McBaina jako sezonową rewelację, świeżo wydana „Warlocks Grim & Withered Hags” powinna skłonić go do zmiany zdania – tym bardziej, że za znaczącym poszerzeniem brzmieniowego arsenału absolutnie nie idzie tu stępienie black/thrashowego ostrza, z którego Hellripper słynął już wcześniej.

„Plagueboys” ukazuje Grave Pleasures jako zespół poszukujący – taki, który nie boi się mniej oczywistych zakamarków post-punku, rocka gotyckiego czy nawet synth-popu. Powtórka z „Motherblood”? Wykluczone. To zupełnie nowe podejście. O powodach stojących za przewietrzeniem formuły kapeli opowiada mi Aleksi Kiiskilä.

Ifryt to projekt dziwny, bo zbudowany z kontrastów. Z jednej strony zrobiony dla beki, z drugiej śmiertelnie na poważnie. Niby uczepiony standardowego black/speed metalu, ale i emanujący niespotykaną w tym nurcie energią, jakby… Radością? Aby dowiedzieć się więcej nt. tego frapującego zjawiska, rozmawiam z Kuną. Czytajcie i czuwajcie, bo premiera “Płuc” już wkrótce!

Cult of Luna to zespół, który obecnie nie musi nikomu nic udowadniać. Ich post-metal jest rozpoznawalny już od pierwszych dźwięków. Z racji trwającej europejskiej odnogi trasy promującej „The Long Road North” porozmawiałem z Johannesem Perssonem, który tłumaczy mi, że komponowanie muzyki to zwyczajna rzecz i że planowanie przyszłości dużo ułatwia.

Host to nie “Host 2.0”, ale na “IX” znajdziecie jakościowy synth-pop, którego taneczna rytmika przywołuje skojarzenia choćby z Depeche Mode – bardziej niż którykolwiek album Paradise Lost. W poniższej rozmowie Nick Holmes tłumaczy, dlaczego lubi być szczery, dlaczego warto poszukiwać nowych wrażeń i snuje plany nt. akustycznego wydawnictwa.

Na ubiegłorocznym “A Profusion of Thought” spotykają się eteryczny alt-rock, stopniowo dawkowany prog rock czy nawet trip-hop. To nie są wesołe piosenki, a ich autor, Mick Moss, również nie emanuje radością, ale wie, czego chce i jest świadom własnych słabości. Poniższa rozmowa dobrze to obrazuje.