Blog

KC Stafford to osoba, która przedzierzgnęła się przez lata piekła, a dzięki samozaparciu i ciągłej walce wciąż tu jest. Obecnie radzi sobie dobrze, od czterech lat gra na gitarze i śpiewa w Thou, a do tego rozwija solowy projekt Karenia Brevis, dlatego rozmawiamy na różne tematy. Jest ego, jest walka z nałogami i jest radość z małych rzeczy.

Reaktywacja MCC miała miejsce pięć lat temu, ale na premierę nowej płyty zespołu trzeba było czekać aż do teraz – wiele osób zdążyło postawić na Szwedach krzyżyk, sądząc, że fantastyczna „Goodmorning Restrained” już nie doczeka się następcy, ale „The Dying Option” rozwiewa wszelkie wątpliwości, czy magiczny rock ekipy Martina Persnera ma sens także przeszło dekadę od wydania debiutu. Rozmawiamy o melancholii, powrotach do przeszłości i zmęczeniu popkulturą.

Na „Pain Is Forever and This Is the End” Mantar wpuszcza powietrze do swojej muzyki – otwierając się na wpływy noise rocka, a nawet grunge’u – ale tematycznie to ten sam mizerny obraz świata uprawiany już od „Death by Burning”. Mimo tego, ten duet to sympatyczni kolesie, którzy wiedzą, czego chcą i znają swoje położenie na świecie. O problemach planety i wewnętrznych bataliach opowiada nam frontman formacji, Hanno Klänhardt.

Na „Der Alte” Valborg proponuje mniej więcej to samo, co zazwyczaj: jest trochę jaskiniowego death/doom metalu, jest przeszywający ciężar industrialu, a nawet zagrywki bliskie post-rockowi. Zmienił się za to poziom emocji, których w zespole pojawiło się więcej niż kiedykolwiek. O nich, o wyłączaniu mózgu i o zrozumieniu metalu opowiada gitarzysta grupy, Christian Kolf.

Jeśli nadal nie jesteście w stanie przeboleć faktu, że o In Solitude, Beastmilk albo wczesnym wcieleniu Tribulation można już mówić wyłącznie w czasie przeszłym, to pierwszy długograj Rumours ma potencjał zadziałać jak najlepszy leczniczy okład. Oryginalność nie jest może jego najjaśniejszym atutem, ale słabe płyty po prostu nie są w stanie zderzyć ze sobą apokaliptycznej melancholii i bezczelnej przebojowości w tak ujmujący sposób, jak robi to ten debiut.

Już w marcu przyszłego roku ukaże się najnowsza płyta Entropii, na którą wielu ostrzy sobie zęby. Ostatnia do tej pory „Vacuum” namieszała na polskiej scenie około-ekstremalnej, a frontman grupy, U, opowiada, co z tego wynika i tłumaczy, jak prowadzić zespół, by nie zwariować.